De trainingen zitten erop voor de New York City Marathon. Althans, de trainingen waarin de lange afstanden gelopen moesten worden, en de zware fartlek trainingen die ik niet altijd graag deed. Maar dat hoort erbij. Vanaf juli heb ik 4x in de week getraind, vier maanden lang. Een langere voorbereiding dan voor de marathon van Rotterdam. Uff…
De warme zomerdagen in Italië zijn nooit echt bevorderlijk om je voor te bereiden op een marathon, maar dat wist ik al toen ik voor Amsterdam trainde in 2016. Want niet alleen overdag maar ook ’s avonds en ’s nachts is het vaak te warm. De nachten zijn soms te kort om uit te rusten. Airconditioning zou de juiste oplossing zijn voor een goede nachtrust, maar als je dat niet hebt is het roeien met de riemen die je hebt.
Al met al ben ik trots op mezelf dat ik het schema heb kunnen volbrengen zonder enige blessures of klagen. Als ik nu de laatste afstanden loop voor de marathon voel ik dat ik klaar ben. De nodige kilometers zitten in mijn benen, en zonder heel veel moeite loop ik soms harder dan mijn eigenlijke marathontempo zou moeten zijn. Teken aan de wand?
Ik heb geen idee hoe New York zal verlopen. Dat hangt van veel factoren af. Je hebt natuurlijk het tijdsverschil, maar ook is het belangrijk of het weer meewerkt of niet. Als er veel wind staat dan kan ik naar een mooie tijd echt fluiten. Maar met windstil en misschien zelfs ook een beetje regen heb ik goede hoop. Het is allemaal te bezien, maar het allerbelangrijkste is is dat ik er zin in heb!
Nu is het voornaamste mij focussen op de wedstrijd en vooral uitrusten. Misschien nog wat korte sprintjes doen voordat ik vertrek, en dan is het goed zo. New York is mijn 15e marathon en de marathons die ik heb gelopen waren allemaal even bijzonder. Ik weet zeker dat mijn tweede keer in New York heel speciaal zal zijn, want de marathon in New York City is uniek, en wellicht wel één van de mooiste marathons ter wereld.
