Op 3 april jl. was de marathon van Milaan. We hadden ons ingeschreven voor de estafetteloop. Ons team heette SolfyRun bestaande uit Mirco, Rosita, Gianfranco en ik. Elk van ons moest 10 km lopen voor het goede doel.
Vrijdag 1 april vertrok ik alleen met de Italo trein vanuit Florence naar Milaan. De rest van de groep kwam een dag later. De Italo is vergelijkbaar met de Thalys. Het is een hogesnelheidstrein die je binnen no time op de plaats van bestemming brengt. Twee jaar geleden was de laatste keer dat ik in deze mooie stad was, te lang geleden naar mijn gevoel!
Ik verbleef in het centrum niet ver van de kerk Sant’Ambrogio, de patroonheilige van de stad Milaan. Twee dagen had ik een persoonlijke gids 😉 die mij de stad heeft laten zien. Het hotel van Armani, de sjieke winkelstraten, en diverse parken… Het onbekende, maar ook het hippe Milaan heb ik ontdekt.
Het dakterras op de Duomo is een bezienswaardigheid op zich. Het uitzicht over de stad is subliem. Prachtig. Het was (gezellig) druk in en rondom de Piazza del Duomo, en in de Galleria.
De dag voor de wedstrijd zijn we met ons hardloopgroepje naar de marathon Expo geweest om ons startnummer op te halen. Zoals ik eerder schreef moest je voor de estafetteloop voor een goed doel lopen, je kon niet zomaar deelnemen. We hadden gekozen voor de Stichting LILT. Lilt staat voor “Legatumori”. Het KWF in Nederland, maar dan in Italië.
De start was zondag om 10.00 uur in de ochtend. Ik moest buiten Milaan om 11.10 wachten op het 32 km punt in de Viale de Gasperi. Een straat dichtbij de metrohalte Uruguay (lijn 1).
Rosita was de derde op rij die moest lopen, ik liep het laatste gedeelte tot aan de finish. Vanuit mijn startvak (nr. 400-500) wachtte ik op haar voor de overhandiging van de chip.
Ik voelde me meer als welkom in Milaan te lopen. Wat een sfeer en wat een geweldig publiek. Een super leuke ervaring.
Onze eindtijd is 3.08 op de marathon. Voor een marathonloper zou dit een toptijd zijn, maar wij met z’n vieren voor de estafetteloop zijn er ook ontzettend trots op!
