De Marathon van Rotterdam

Rechtsaf de Coolsingel op, richting de finish.

Mensen stonden langs de kant te schreeuwen en te klappen. Mijn moeder riep me in de verte. Ik zag de oranje finish-boog op de Coolsingel. De speaker en de DJ knalden door Rotterdam. Ik zag nog 500 m te gaan, dit hadden de mooiste meters van mijn marathon moeten zijn…

Start marathon

In de ochtend vroeg sprak ik met een vriendin af in de winkel Run2Day op de Meent. We waren ruim op tijd. We kleedden ons om en liepen gezamenlijk naar het 1e startvak. Helemaal vooraan dus. Dat was fijn, want zo kon ik op het laatste moment nog een paar keer naar het toilet. Ja, van de zenuwen natuurlijk.

Voor de start sprak burgermeester Aboutaleb ons toe, en zong Lee Towers het traditionele lied: “You’ll never walk alone”.

Om 10 uur klonk het startschot. WHAM daar liepen we! De marathon van Rotterdam op 8 april 2018 was gestart.

Parcours marathon

De eerste helft liep ik perfect op schema. Om de 10 km nam ik mijn gelletjes, en geen drankpost heb ik overgeslagen.

Ik kon geen groepje vinden waarmee ik kon samenlopen. Ik heb bijna alles alleen gelopen. Maar het was windstil, dus ik hoefde me niet te schuilen voor de wind.

Het weer was wellicht iets aan de warme kant, maar voor mij persoonlijk is dat geen probleem. Ik kan goed tegen de warmte. Er stonden heel veel supporters langs het parcours, met daartussen vrienden en familie. Dat was echt wel heel mooi! Ik hoorde overal mijn naam. Het tempo 3:10 hield ik nog altijd vol, ik geloofde in een mooie PR.

In het Kralingse Bos liep ik nog altijd op schema, maar mijn benen werden zwaarder en zwaarder. Ik voelde me niet helemaal “helder” meer. Ik had pijn, ik was moe, ik wilde alleen maar stoppen met hardlopen.

De kracht en energie waren nauwelijks meer aanwezig. Ik was werkelijk leeg. Mijn trainer Bastiaan liep 2x naast me moed in te praten, maar ik kon bijna niet meer horen wat hij zei. Ik moest niet naar de grond kijken maar vooruit, dat kan ik me nog herinneren, maar verder… Het was alsof ik me afsloot van de buitenwereld.

Tijd was niet meer belangrijk, maar finishen. Ik zat in een gigantische dip.

De Coolsingel

Rechtsaf de Coolsingel op. Ik ging steeds meer door mijn benen zakken. Ik keek op de klok, en ik zag dat ik nog onder mijn PR liep 3:15,57 (Amsterdam marathon 2016). Maar het was alsof mijn lichaam niet meer verder wilde.

Ik zag nog 500 m te gaan, maar die 500 m leken wel kilometers voor mij. Mijn droom was te finishen in blijdschap met misschien nog een laatste sprintje op de Coolsingel, maar niks bleef mij bespaard. Ik heb geknokt. Door mijn benen gezakt, en rug gebogen liep ik over de finishlijn. HEL!

De 38e edite van de Rotterdam marathon heb ik gefinisht in 3:14,59. 

Een Persoonlijk Record!

Daar ben ik blij mee natuurlijk. Nee, super blij! Eén minuut sneller zelfs. Dit was een mooie verrassing omdat finishen op de Coolsingel voor mij het maximale haalbare was!

Nu ben ik weer thuis in Italië, en soms kan ik me nog steeds niet voorstellen hoe ik deze marathon heb volbracht. Trots maar ook met verbazing dat mij dit is overkomen.

Elke marathon heeft zo z’n verhaal, maar eerlijk gezegd hoop ik dit  nooit meer mee te maken. Met goede trainingen en voorbereidingen is het allemaal te doen, maar het moet ook leuk blijven.