Blog Sylvia
Het is even stil geweest op mijn blog. Ik probeer mijn ervaringen in Italië zo veel mogelijk te delen, maar vaak komt het er gewoon niet van. Het is momenteel hoogseizoen. Het werk stapelt zich op, en daarbij zijn de hardlooptrainingen weer begonnen voor de marathon in NY.
Geen rijbewijs
De maand juli is gelukkig voorbij. Op de weg terug uit Rome in juni is mijn rijbewijs ingenomen door de carabinieri voor minimaal 30 dagen. Niet omdat ik te hard gereden had of gedronken had. Nee, ik had simpelweg een “langzame” auto ingehaald waar een doorgetrokken streep op de weg was. Een actie wat iedere Italiaan wel dagelijks doet.
De carabinieri had ik niet gezien bij het inhalen. Niet veel later reden ze voor mij. Ik voelde de bui direct hangen. Nu ben ik de “Sjaak” dacht ik.
Mij werd verzocht te stoppen waarna ik na een discussie met de twee agenten een flinke boete uitgedeeld kreeg: 10 punten verlies, een boete en inname van mijn rijbewijs.
Een maand of meer zonder rijbewijs….. nee toch?!
VW Polo
Ik was kwaad en verbijsterd. Want hoe plan ik mijn afspraken zonder auto? Hoe ga ik dat regelen? Gelukkig werk ik vanuit huis, en kan ik met de fiets mijn boodschappen doen in de locale supermarkten, maar het is behelpen.
Mijn rijbewijs was eerst bij de Prefettura in Perugia, waar besloten werd hoe lang mijn rijbewijs ingenomen werd. Ik had al vrij snel gebeld hierover, waar ik Elio als contactpersoon had voor de duur van de inname van mijn rijbewijs. Hij beloofde mij dat het maximaal een maand zal zijn voordat ik weer mijn rijbewijs terug heb.
De foto op mijn rijbewijs vond hij overigens wel mooi.. tja Italianen. Hij had ook een agriturismo in Gubbio, waarop ik antwoordde dat we wel langs zouden gaan om te kijken voor een eventuele samenwerking. En zo antwoordde Elio ook, jij het één, ik het ander. We komen er wel uit.
Certo che si!
Hou zou goedkomen dus. En het is ook goedgekomen. Uiteindelijk, maar de dagen waren geteld. Juli was een lange maand voor mij. Ondanks dat lieve mensen en vrienden mij geholpen hebben, afhankelijk zijn is toch niet echt mijn ding.
Het leven in Italië is niet altijd een feest. Want hoe dan ook als buitenlander in Italië, zolang er niks met je gebeurt dan loopt alles op rolletjes.
Althans.. maar als je zelf de controle niet meer hebt over je eigen bezit, je gezondheid of wat dan ook. Dan is het niet je land. Dat is soms hard, maar als je positief ingesteld bent dan weet je ook dat alles weer goed komt.
